Randomizowana, kontrolowana próba stosowania cewników płucno-artwornych u pacjentów z chirurgią o wysokim ryzyku

Niektóre badania obserwacyjne sugerują, że stosowanie cewników płucno-arteryjnych do kierowania terapią wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością. Metody
Przeprowadziliśmy randomizowane badanie porównujące celowaną terapię prowadzoną przez cewnik płucno-tętniczy ze standardową opieką bez użycia cewnika płucno-tętniczego. Badanymi byli pacjenci wysokiego ryzyka w wieku 60 lat lub starsi, z ryzykiem III lub IV stopnia Amerykańskiego Towarzystwa Anestezjologicznego (ASA), którzy zostali zaplanowani na pilną lub planową poważną operację chirurgiczną, a następnie na oddziale intensywnej terapii. Wyniki zostały rozstrzygnięte przez obserwatorów, którzy nie byli świadomi zadań grupy terapeutycznej. Głównym rezultatem była śmiertelność wewnątrzszpitalna z dowolnej przyczyny.
Wyniki
Z 3803 kwalifikujących się pacjentów, 1994 r. (52,4%) poddano randomizacji. Charakterystyka linii podstawowej dwóch grup leczenia była podobna. Łącznie 77 z 997 pacjentów poddanych operacji bez użycia cewnika płucnego (7,7 procent) zmarło w szpitalu, w porównaniu z 78 z 997 pacjentów, u których zastosowano cewnik płucno-tętniczy (7,8 procent). różnica 0,1 punktu procentowego (przedział ufności 95%, -2,3 do 2,5). Częstość występowania zatorowości płucnej była większa w grupie cewników niż w grupie leczenia standardowego (8 zdarzeń w porównaniu do zdarzeń 0, P = 0,004). Wskaźniki przeżywalności w wieku 6 miesięcy wśród pacjentów w grupach standardowej opieki i cewnika wynosiły odpowiednio 88,1 i 87,4 procent (różnica, -0,7 punktu procentowego [przedział ufności 95%, -3,6 do 2,2], różnice w ujemnym przeżyciu przemawiają za standardową opieką); po 12 miesiącach wskaźniki wyniosły odpowiednio 83,9 i 83,0% (różnica, -0,9 punktu procentowego [przedział ufności 95%, -4,3 do 2,4]). Średni pobyt w szpitalu wynosił 10 dni w każdej grupie.
Wnioski
Nie znaleźliśmy żadnej korzyści dla terapii kierowanej przez cewnik płucno-tętniczy w porównaniu ze standardową opieką u pacjentów w podeszłym wieku, wymagających wysokiego ryzyka chirurgii wymagających intensywnej opieki.
Wprowadzenie
Wartość kliniczna danych uzyskanych z cewników płucno-tętniczych pozostaje nieudowodniona. Lekki, elastyczny, zakończony balonami, napływowy cewnik tętnicy płucnej wprowadzono klinicznie trzydzieści lat temu1, a jego stosowanie kontynuowano bez ostatecznych dowodów na zmniejszenie zachorowalności lub śmiertelności.2 Do cewnika wprowadzono ponad 1,5 miliona cewników płucnych. pacjentów medycznych i chirurgicznych w Ameryce Północnej rocznie, 3 pomimo apeli o moratorium4,5 w sprawie stosowania tej inwazyjnej technologii, ponieważ badania obserwacyjne sugerują związek ze zwiększoną śmiertelnością.6-8
Zwolennicy twierdzą, że pomiary fizjologiczne zapewnione przez zastosowanie cewnika płucno-tętniczego pozwalają udoskonalić leczenie, które poprawia wyniki pacjentów. Ta hipotetyczna korzyść spowodowała zastosowanie cewnika płucno-tętniczego w przedoperacyjnym, okołooperacyjnym i pooperacyjnym leczeniu pacjentów, u których uważa się, że operacja wiąże się z wysokim ryzykiem ze względu na współistniejące schorzenia.9 Dotychczasowe badania dotyczące zastosowania tętnicy płucnej cewniki w populacjach pacjentów chirurgicznych przyniosły niespójne wyniki, od zmniejszonej śmiertelności 10-14 do braku efektu15,16 lub zwiększonej zachorowalności lub śmiertelności.17,18 Dwie recenzje systematyczne19,20, które analizowały małe, randomizowane badania kliniczne obejmujące starszych pacjentów chirurgicznych9, 10,17,21-33 nie wykazały ogólnych korzyści
[przypisy: dyżur aptek stargard, nzoz bydgoszcz, poradnia nadciśnienia tętniczego ]
[patrz też: salve łódź struga, metafolina, levopront opinie ]